تأثیر عوامل خاکی و زمین شناسی بر روی فرسایش آبکندی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز سیف آباد- لرستان)

چکیده فرسایش پذیری خاک و شکل گیری و گسترش فرسایش آبکند، تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله مقدار املاح محلول خاک و سازندهای زمین شناسی می باشد. در این مطالعه تلاش شده است تا تأثیر عوامل خاکی و سازندها بر روی فرسایش آبکندی در حوزه آبخیز سیف آباد در استان لرستان مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور گسترش حجمی و سطحی 17آبکند در 12 سال اخیر (1388-1376)، با استفاده از عکس های هوایی و مطالعات صحرایی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های خاک نیز در فاصله 50 درصدی طول هر آبکند از دو افق سطحی (cm30-0) و عمقی (بیشتر از cm30) برداشته شدند. فاکتورهایec، ph، درصد سیلت، درصد رس، درصد شن، درصد آهک مورد اندازه گیری قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار spss14 و با اسنفاده از آزمون های ناپارامتری کروسکال والیس و من ویتنی انجام شد. جهت بررسی ارتبا ط بین حجم رسوب آبکندها و عوامل خاکی از ضریب همبستگی spearman استفاده گردید. نتایج نشان داد که در خاک سطحی تنها عامل ph رابطه مثبت معنی داری(سطح 1%) با رسوب زایی آبکندها دارد. درخاک عمقی نیز فاکتورهای درصد سیلت رابطه مثبت معنی دار(سطح 1 %) و درصد شن نیز رابطه منفی معنی دار (سطح 5 % ) با حجم رسوب آبکندها دارند. هیچ رابطه معنی داری بین سازندهای زمین شناسی و تولید رسوب آبکندها یافت نشد.